Archief: artikelen van
Donderdag 02 Mei 2002 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Kan iemand Arafat even uitleggen dat hij op een persconferentie vragen moet beantwoorden en geen vragen moet stellen? Overigens begrijpt Sharon dit principe dikwijls ook niet. Zou het allemaal dáár aan liggen?
Sharon dacht slim te zijn door Arafat een tijd in z'n eigen kantoor op te sluiten. Dat zijn halve maatregelen: hij had zichzelf erbij moeten laten opsluiten. Net als twee katten die elkaar steeds in de haren vliegen. Een tijdje samen in de kast doet wonderen, weet ik uit ervaring.
Soms maakt men politiek onnodig ingewikkeld
Donderdag 02 Mei 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Voortdurend zijn we bij Verbal Jam op zoek naar middelen om het lezen van het beeldscherm te vergemakkelijken. We willen tenslotte gelezen worden. We zijn nog steeds niet tevreden.
Er gloort hoop omdat
Philips flexibele schermen ontwikkelt waarbij de 'beeldlaag' gewoon als verf kan worden aangebracht (ik zeg het maar even simpel). Dit zal veel handzamere en minder zware schermpjes opleveren. Maar daar moeten we nog even op wachten.
Voorlopig zoeken we de oplossing maar in voortdurende verbetering van de lay-out en proberen we de lezers te verwennen met speciale printversies en audio-bestanden.
Toch zijn het alleen de echte leeshelden en -heldinnen die hier komen...
soms vragen wij ons zielig af: wat is het nut van ons?
Woensdag 01 Mei 2002 in categorie Gozertje
Regelmatig verblijf ik in Israël. Vanwege de familie. Maar ik ben een Nederlander en zelfs een
goj. Dat brengt met zich mee dat ik het land waarneem als elke Nederlander in den vreemde: met zo'n heerlijk superieure, enigszins meewarige blik. Dat herkent u vast en zeker.
U hoeft zich niet betrapt te voelen, want er is niets mis mee. Het is normaal. Het is namelijk de overlevingsstrategie van elke kat in een vreemd pakhuis. Omgekeerd gebeurt dat ook, als buitenlanders in Nederland zijn.
Ik realiseer me dat ik mezelf eigenlijk absoluut geen kat in een vreemd pakhuis meer voel en ook geen toerist. Ik voel me daar wel thuis.
Dat komt natuurlijk door de uitgebreide (schoon-)familie. Ik zit in de tamelijk luxe positie dat ik meedraai in het dagelijks leven, maar voor een belangrijk deel gevrijwaard ben van de daarmee gepaard gaande dagelijkse zorgen.
Kortom, nèt genoeg afstand om alles eens rustig gade te slaan...
Dinsdag 30 April 2002 in categorie Royalty
Heden te Soestdijk:
"Mams gezien?"
"Op 't bordes, opa..."
"Verdammt noch mal... Wacht: je zei toch 'bordes' hè?"
"Bordes, inderdaad, opa."
"Ik vertrouw mijn gehoor niet meer. En wat moet die seniele labrador daar?"
"Oma neemt het defilé af, opa..."
"Defilé??? Er loopt daar geen hond!"
"Dat kan ze niet meer zien, opa."
"Scheisse! Haal haar weg daar!"
"Laat haar nou maar, opa. Ze geniet ervan!"
"Ja, hoor... Hartverwarmend! Het is daar doodstil!"
"De marechaussees bij 't hek joelen af en toe 'Juul' en 'Leve de Republiek...' En dan zwaait ze..."
"Als jij haar niet weghaalt, doe ik het..."
"Ik neem haar wel mee naar de vrijmarkt..."
"Vrijmarkt? Tussen dat plebs?"
"Kunnen we meteen de kelder uitruimen en al die zooi verkopen."
"Welke zooi?"
"Die truttige rommel die ze in de loop der jaren van dat gepeupel cadeau heeft gekregen... Borduulsels, tegeltjes, luciferspaleisjes, gekantkloste mutsen, fossiele krentebroden, ambachtelijk beschilderde bordjes en Hindelooper klompen... Dat werk..."
"Briljant! Het klootjesvolk laten betalen voor hun eigen troep! Jij komt er wel, jongen! Weet je wat: ik ga méé!"
"Geweldig, opa! Kunt u ook nog wat verdienen!"
"Ik? Hoezo?"
"U kunt toch Prins Berhard zo mooi nadoen? Met dat accent?"
"Nadoen? Maar ik ben toch Prins Bern... Ah, op die manier!"
"Ja, lachen toch?"
Eindelijk weer zo'n heerlijk ouderwetse Koninginnedag!
Dinsdag 30 April 2002 in categorie Verhelderende Gesprekken
Deze column is verplaatst naar
Tijdloos Lezen (directe link).
Zondag 28 April 2002 in categorie Baanbrekende denkbeelden, Israël en het Midden-Oosten
Op de verdieping hierboven komen nieuwe buren. Nieuwe buren gaan altijd gepaard met verbouwingsdecibellen. Dit weekend zijn ze laminaatparket aan het leggen. Ik kan daardoor even niet denken, laat staan iets zinnigs schrijven. Om u een indruk te geven van ons lijden: volgens mij hoort laminaatparket op de vloer, niet op mijn schedeldak.
Maar goed, waar klaag ik over? Verder schijnen het aardige mensen te zijn.
Lees verder...
Vrijdag 26 April 2002 in categorie Satire
Een van
onze lezeressen raakte geïnspireerd door een oude 'Viva-enquête voor mannen' en vraagt zich in navolging daarvan af wat 'mannen nu eigenlijk willen'. Wanneer de dames der schepping daar na duizenden jaren nu nóg niet achter zijn, zou ik de moed maar opgeven als ik hun was.
Viva publiceert een dergelijke enquête louter om de verkoopcijfers op te krikken. Wat de mannen antwoorden zal ze worst zijn.
Verbal Jam daarentegen laat haar lezeres(sen) natuurlijk
niet in de kou staan!
Eerst de vragen waarom het gaat:
Willen jullie veel geld, dikke auto en mooie vriendin? Wat is trouwens een mooie vriendin? Jonger? Slank? Slim? Denken jullie echt de hele dag aan sex en willen jullie ook elke dag of is eens per week ook prima? Hoe belangrijk is je baan? Geeft je baan status? Zijn je vrienden belangrijker dan je partner?
Het is volslagen oninteressant dit aan Nederlandse mannen te vragen. Die geven alleen maar sociaal wenselijke antwoorden. We faxten ze daarom door aan de Saoudische sjeik Mahmoud El Ramshik. Na vertaling blijkt hij zeer openhartig:
"Ik heb veel geld, een harem vol dikke vriendinnen en dozijnen mooie kamelen. Een mooie harem is gemiddeld zeer jong, lekker vol en volgzaam. Slimheid is alleen belangrijk bij kamelen. Ik doe de hele dag aan sex want wat moet ik anders doen in deze zandbak? Eens per week ververs ik de harem en dat is prima. Ik ben erg belangrijk en ik heb veel status. Ik heb namelijk de meeste kamelen en de meeste vrouwen. Vrienden heb ik niet, want die komen toch alleen voor je harem.
Zo goed? Ik snap trouwens niet waarom jullie plotseling zo geïnteresseerd zijn in mijn kamelen..."
Viva Verbal Jam!
