hieperdepiep

Zaterdag 25 Oktober 2003 in categorie Klein Proza

Deze week deed zich mijn verjaardag voor. Dit is de juiste verwoording van het gevoel dat ik erbij heb. Met lede ogen moest ik toezien hoe het zoveelste levensjaar zich lafhartig achter mijn rug verschool. Daar gaat het met de voorgaande jaren staan dringen en duwen, als een menigte die je opstuwt naar de uitgang. Hoe meer het er zijn, hoe harder het gaat.

Voor kinderen is een verjaardag nog leuk. Ze vieren dat ze groter groeien en op de deurpost wordt een streepje afgetekend dat weer hoger staat dan dat van vorig jaar.
Kinderen krijgen fijne speelcadeautjes. Volwassenen ontvangen nog slechts deprimerende dingen als sokken, stropdassen, sterke drank of iets voor in het huishouden. Zo snel mogelijk moffel je dit soort zaken uit het zicht. Is het niet al erg genoeg dat je weer een jaar ouder bent, dat het 'lang zal ie leven' je weer eens flink met de neus op de eigen vergankelijkheid heeft gedrukt?

Kortom, van een verjaardag kun je behoorlijk somber worden, dat merkt u wel aan mij. Als volwassenen moeten wij ook niet meer jarig willen zijn. Zodra het hoogste streepje op de deurpost is gezet moeten wij er eigenlijk mee ophouden, want vanaf dat moment begint de feitelijke neergang. Wat valt er nog te vieren aan voortschrijdend verval, aan alwéér zo'n zelfde rondje om de zon?

Wie ouder wordt gaat steeds meer hopen op een vorm van ontsnapping aan het onvermijdelijk einde, op een hemel, op een hiernamaals. Loop op een zondagmorgen door een willekeurig bejaardentehuis en de kerkdiensten schallen je uit vele radio's om de oren. En er wordt vertwijfeld meegezongen.

Ikzelf begin maar alvast te geloven in een soort wedergeboorte. Het is logischer. De geest komt terug in een nieuw lichaam, dient zich niets te herinneren van een vorig leven, maar doorloopt opnieuw een leerfase om zich aan te passen aan veranderde tijden. De gerecyclede menselijke geest, zoiets. Ik worstel nog wèl met de vraag waar die steeds grotere aantallen mensen op aarde dan vandaan komen. Volgens mij zit er ergens eentje illegale kopieën te maken. Dit leidt tot inflatie van de mens.

Bij nader inzien weet ik dus eigenlijk nog niet of het wel verstandig is mij nu al vast te leggen op een bepaald systeem. Dat van de wedergeboorte is nog niet geheel waterdicht, lijkt me. Misschien vraag ik tegen de tijd dat ik tachtig ben voor de zekerheid toch nog maar een radio voor mijn verjaardag...

№ 05

[Aantal woorden: 439 - Aantal keer gelezen: 5]

Tweet

 

 

 

Geef een reactie: