kijk uit voor Opel!

Maandag 11 Februari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Opel Corsa reclame: "Op zoek naar een auto die je raakt?"
Nou nee, liever niet...

kijk uit voor Opel!

verbaal venijn

Zondag 10 Februari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Sommige lezers hebben helemáál geen zin in stukjes over het zinloos geweld tussen webloggers. Ik ben hen tegemoet gekomen en heb de columns daarover in quarantaine gezet. Op een aparte pagina: Verbaal Venijn.
Om die reden zijn de columns 'Sneu' en 'Extra sneu' van deze maand zijn eveneens daarheen verplaatst.

Bonus-feature in Verbaal Venijn:
Boulevard Blog, roddels uit het weblogcircuit.
Onder 'Heden lezen' staat een permanente link naar Verbaal Venijn.
U bent dus gewaarschuwd: betreden op eigen risico!

verbaal venijn

nieuwe uitdrukkingen

Zondag 10 Februari 2002 in categorie Baldadig

Rat van Fortuyn.

Nagel aan de doodkist.

Hier zakt mijn Westbroek van af.

Van een kale Pim pluk je geen veren.

Geen haar blijkt niet leefbaar.

De lijstvertrekker.

nieuwe uitdrukkingen

jodelen in de polder

Zaterdag 09 Februari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Dat wordt nog linke soep met die Pim Fortuyn. Vandaag komt in de Volkskrant de aap uit de mouw: hij is de Jorg Haider van de lage landen. Führer Fortuyn.
Het Oostenrijks scenario ligt voor de hand: coalitie met het CDA, gezien de uitspraken van Jan-Peter Balkenende.
Daarna is het wachten op EU-sancties tegen Nederland.
Dan moeten we natuurlijk consequent blijven: vóór stemmen tegen onszelf.
Pim Fortuyn wil artikel 1 van de grondwet afgeschaft zien. Discriminatie mag weer. Dus ook discrimitatie tegen homo's. Wanneer homo Fortuyn hier niet eens zijn eigen belangen ziet, hoe kunnen we dan verwachten dat hij die van anderen behoorlijk kan behartigen?
Kortom, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt mij in te laten met het gedachtengoed van Leefbaar Nederland.
Dit verklaart meteen waarom Fortuyn dit wèl doet.

jodelen in de polder

huisdierplezier (1)

Woensdag 06 Februari 2002 in categorie Satire

Mirjam dwaalt rond in een halfduister trappenhuis. Met haar twintig jaar is zij slank, elegant.
Niemand weet wat zij daar doet, maar wij zien haar daar wel vaker. Zij is zwijgzaam.
Wij vragen dus niet verder, in de wetenschap dat wij toch geen antwoord zullen krijgen. Er rest ons slechts haar zachte, soepel bewegende lichaam te bewonderen.
Beneden een geluid. Mirjam spitst haar oren. Zij is niet langer alleen in dit trappenhuis. Zij trekt zich terug in de veiligheid van een donkere hoek en maakt zich klein.
Voetstappen naderen over de treden, vergezeld van tikkende nagels op het kille beton. Het hart van Mirjam bonst in haar fragiele borstkas. De geur van gevaar wordt sterker.
Dan, van de ene seconde op de andere, scheurt de stilte en raast de echo van helse moordlust door het trappenhuis.
Jack the Ripper vliegt Mirjam naar de keel en laat niet meer los... Mirjam sterft ter plekke.

Vond u dit enigszins spannend? Anders die trut van een buurvrouw wel! Het was háár Jack Russell die zich vastgreep in de keel van Mirjam.
Mirjam is de kat van mijn zwager en zuster. Twintig jaar had zij de stress van een gezin met drie jonge kinderen doorstaan. Om uiteindelijk te worden gewurgd tussen de kaken van die agressieve kleine klerekeffer van de buurvrouw. Omdat buurvrouw te bedonderd was om het kwaardaardig gemuteerde misbaksel dat een hond had moeten worden aan de lijn te houden.

Vond u dit al spannender? Anders mijn zuster wel. Voor hetzelfde geld had mijn neefje van net anderhalf jaar in het trappenhuis gestaan met de flikkerende tanden van Jumping Jack Flash in zijn bekwijlde slabbetje.
En ook mijn zwager wel. Hij moest Mirjam tussen de kaken van het mormel uitwringen. Dat duurde nog wel even.

Mijn zwager heeft zich beschaafd gedragen.
Hij is iemand met mediterraan temperament. Hij schreeuwde alleen met woest rollende ogen tegen de buurvrouw:
"Ik vermoord jouw hond!"
Tot slechts drie keer toe. Daar had de buurvrouw dus geluk bij. Want ikzelf was niet aanwezig. Geen grootspraak achteraf: ik meen het serieus. Ik ben reeds dusdanig vaak door uitgerekend zo'n fel spleetlikkertje in mijn benen gegrepen dat ik ter plaatse ontoerekeningsvatbaar geworden zou zijn. Ik zou vandaag trots door het leven zijn gegaan als de uitvinder van de Jack Russell Shoarma.

Ik ben niettemin geen hondenhater. Ik had als kind zelf een hond. Een echte. Daar zag je er niet honderd van tegelijk in het park op een zondagmiddag.
Schadevergoeding was er niet bij. Voor de verzekering heeft een kat van twintig geen enkele restwaarde.
Wat blijft is dus de zoete voldoening van de dreiging die nog altijd in het trappenhuis hangt: "Ik vermoord jouw hond!"

huisdierplezier (1)

royalty update

Dinsdag 05 Februari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Dit wil ik u even niet onthouden. Beatrix scheurde hier zojuist langs in de gouden koets! Ze zwaaide niet. Ze zat onderuit gezakt op de bank een krant te lezen. De Spits of de Metro waarschijnlijk. Sigaar ordinair in haar mondhoek.

royalty update

het menselijk tekort

Dinsdag 05 Februari 2002 in categorie Satire

Ik moest een brief versturen. Een brief die zwaarder was dan normaal. Maar hoe zwaar? Ik had geen brievenweger. Ik woog hem op mijn rechterhand. En ik had werkelijk géén idee! Ik woog hem op mijn linkerhand. Hij leek iets zwaarder. Ik legde hem dus maar weer op mijn rechterhand, want dat leek mij dan in elk geval goedkoper, qua porto. Maar hoe zwáár? Hoe zwaar was die verrekte brief?

Toen ik daar zo'n beetje schaapachtig met die A4-envelop op mijn hand midden in de kamer stond drong ineens het menselijk tekort tot mij door. Ik kwam geschokt tot de conclusie: de menselijke evolutie staat stil! De mens had gelijke tred moeten houden met de veranderingen in zijn omgeving. Maar er is niets meer gebeurd. De ontwikkeling van onze fysiologie is ergens in een ver verleden opgehouden. Vastgeroest. Geen beweging meer in te krijgen.

Of iets zwaar of licht is wisten we tienduizend jaar geleden ook al. Maar hoe zwaar of licht? Ik zou toch zeggen dat de evolutie inmiddels ruim de tijd heeft gehad om te zorgen dat wij anno 2002 tot op de gram nauwkeurig en handmatig kunnen bepalen hoeveel postzegels er op een brief moeten! Zonder dit soort basisvaardigheden overleven we toch niet temidden van al die high-tech?

De menselijke evolutie heeft het er schromelijk bij laten zitten! Zeker als je het vergelijkt met de gigantische vorderingen in het begin. De evolutie anticipeerde vroeger veel beter op toekomstige ontwikkelingen. De geleerden hebben ons verteld dat wij vanuit zee het land op gekropen zijn. Ziedaar: er werden reeds in een vroeg stadium maatregelen getroffen, opdat wij niet ten prooi zouden vallen aan de hedendaagse overbevissing van de wereldzeeën!

Daarna zijn wij van viervoeters tweevoeters geworden. Wij gingen rechtop lopen. Hier werd dus al rap ingezien dat wij als soort onmogelijk konden overleven wanneer wij ons hele leven de kwalijke dampen uit het kruis van onze medemens zouden moeten inademen. Aaahhh: eindelijk frisse lucht!
We lopen hopeloos achter. Want het kan wel! Veel dieren zijn goed meegegroeid met de moderne ontwikkelingen. Een duif heeft geen GPS nodig. Een hond is een carnivoor, maar hij pikt een kilootje coke zo uit de container!

Hadden wij al niet al lang telepatisch moeten communiceren in plaats van geld over de balk smijten met zielige SMS-berichtjes? Is het niet diep tragisch dat ons brein de hulp moet inroepen van computers, zakjapanners, organizers en Windows XP? Is het niet om te janken dat wij ons tijdsbesef ontlenen aan een Casio-horloge in plaats van aan ons bioritme?

Volgens mij is het fout gegaan met de komst van de religie. We hebben zogezegd ons lot uitbesteed aan een externe manager. En die komt nooit uit z'n kantoor. Volgens mij voert ie geen donder uit.

Het is onze eigen schuld. Het wordt tijd dat wij tot bezinning komen. Gaat u er maar eens rustig voor zitten en laat de essentie van la condition humaine eens héél goed op u inwerken! Kies een mantra voor mijn part en zeg twintig keer hardop: brievenweger! Brie-ven-we-ger!
Inderdaad, waar hebben we het over!

het menselijk tekort