De nakomeling
Zaterdag 10 Mei 2014 in categorie Persoonlijke notities
Via het alwetende Facebook hebt u waarschijnlijk al vernomen dat ik sinds afgelopen zondag vader ben van een blakende zoon. U denkt dan wellicht dat het schrijven op dit weblog meteen een stuk minder zal worden, maar dat probeer ik te vermijden. Enige jaren geleden heb ik namelijk met veel bravoure in een interview beweerd dat zelfs het krijgen van kinderen geen excuus was om met bloggen te stoppen, dus met deze uitspraak heb ik mij diep in de nesten gewerkt. Ik moet nu doorzetten, desnoods tussen alle poepjes, piesjes en pampers door. Ik kan dit niet op mij laten zitten.
Een andere vraag die u wellicht op de lippen brandt is: bent u niet al een beetje te oud voor dit soort grappen, meneer Vj? Het voorspelbare antwoord is nee. En natuurlijk ook: yolo. Daar ben ik alleen een beetje laat achter: ik ben altijd al een laatbloeier geweest. Het is ook geen ‚tweede leg’, als u dat nog wilt weten, soms gaan dingen gewoon zoals ze kennelijk moeten gaan. Ik werd nu eenmaal niet eerder volwassen. Ook ben ik nog lang niet zo oud als de bekende Nederlandse voorbeelden Maurice de Hond en Rob de Nijs, om over de buitenlandse oudere vaders nog maar niet te spreken.
Onvermijdelijk zal het hier in de toekomst wat vaker gaan over mijn ervaringen in de persoonlijke jeugdzorg, maar ik zal proberen het interessant te houden voor iedereen. Niets is namelijk irritanter dan ouders die het alleen nog maar over hun pasgeboren spruit hebben. Het is een interessante nieuwe wereld waarin ik terechtgekomen ben.
| Tweet |
