Bij de apotheek is privacy een lachertje
Zondag 25 Augustus 2013 in categorie Amsterdam Centraal, Lijf en ledematen
Ik zal wel weer iets hebben gemist. Waarschijnlijk was het stiekem ook een beetje de bedoeling dat ik dit miste. Apotheken kunnen blijkbaar gewoon patiënt-informatie met elkaar uitwisselen. Persoonlijke gegevens, medicijngebruik, de hele mikmak.
Toen de regering enkele jaren geleden druk bezig was het Elektronisch Patiënten Dossier er doorheen te jassen, heb ik met een speciaal (papieren) formulier uitdrukkelijk aangegeven dat ik daar helemaal niets voor voelde en dat ze dat bij mij dus niet moesten flikken.
Uiteindelijk is dat EPD er niet gekomen, omdat de veiligheid ervan niet kon worden gegarandeerd.
Ik ben verhuisd en daarom meldde ik mij vorige week bij een apotheek bij mij in de buurt. Van de oude apotheek had ik nog een herhalingsreceptje, dus ik vroeg of ik dat ook bij deze nieuwe apotheek kon inwisselen. Welnu, dat was geen enkel probleem.
Binnen luttele seconden waren aan de hand van mijn oude adres al mijn gegevens in de computer boven water getrokken. Ook mijn nieuwe adres was al bekend. Ik was verbluft.
Nu wilde ik de verstandhouding bij mijn eerste bezoek niet meteen bederven. Ik heb dus geen kritische vragen gesteld, het kwaad is tóch al geschied.
Ik probeerde het na te zoeken. Er is een website ikgeeftoestemming.nl. Daarop moet je inloggen met je DigID om expliciet toestemming te geven voor dit soort zaken. Ik zie die website voor het eerst, dus het lijkt me sterk dat ik die toestemming in het verleden heb verleend. Ik sluit niet uit dat deze mij via een slinkse omweg is ontfutseld, iets anders kan ik niet bedenken.
Ik zocht het vérder uit. De zorgaanbieders zijn na de mislukking van het LPD per regio hun eigen EPD'tje gaan opzetten, het Landelijk Schakelpunt (LSP). Ook voor die uitwisseling moet permissie worden verkregen van de patiënt.
Ik ging dus opzoeken bij het LSP of ik ergens toestemming voor had gegeven. Dat was nog een heel gedoe met DigID plus SMS-controle. Die SMS-verificatie moest ik eerst apart aanvragen. Na een paar dagen kreeg ik een brief thuis met een activeringscode.
Handenwrijvend kon ik eindelijk aan slag. Ik keek na of mijn vorige huisarts toestemming had. Want als zij dat had, had de apotheek die automatisch ook, want ze zitten samen in een gezondheidscentrum. Die toestemming was er niet, volgens het LSP.
Vervolgens keek ik na of er het afgelopen jaar gegevens waren opgevraagd. Ook dat bleek niet het geval.
Dat klopt dus niet! Ik stond er zelf bij dat de nieuwe apotheek mijn gegevens uit het computersysteem stond te melken!
Ach, kan mij het schelen. Mijn privacy is toch al geheel naar de knoppen. Wetgeving of geen wetgeving, iedereen gaat gewoon buiten z'n boekje waar het 'm goeddunkt. Zelfs de Amerikanen weten nu al dat ik een nieuwe apotheek heb.
De 'persoonlijke levenssfeer' is een archaïsch begrip uit de dagen van het verzet tegen de volkstelling in 1971. In die tijd was bijvoorbeeld een echtscheiding een privézaak, tegenwoordig stuurt een politicus er zelf een mailtje over naar de NRC.
Nee, volgens mij moet ik er anders in gaan staan: ik moet niet altijd zo de kont tegen de krib gooien. Ik kan me best wat coöperatiever opstellen. Ik zal proactief gaan inventariseren welke gegevens de wereld nog van mij mist. Ik vrees dat ik daarmee snel klaar ben, want volgens mij hebben ze alles al.
| Tweet |
