Datadieven

Column geschreven voor weblogmagazine about:blank

Zondag 01 Mei 2011 in categorie Elders gepubliceerd

Met de bescherming van onze persoonlijke levenssfeer gaat het al een hele tijd volkomen de verkeerde kant op.
Daar zouden we tegen in opstand moeten komen, maar dat doen we niet.
Op privacygebied is de bevolking effectief in slaap gesust, ingedut en ongemerkt uit bed gevallen.

Pas toen afgelopen week uitlekte dat TomTom ongewild de verkeerspolitie op het spoor zette van hardrijders, ging er hier en daar een druilerig oogje open. Want de Nederlander vindt alles best, zolang je maar niet z'n autootje pest.

De overheid doet vaak net zo hard mee aan 't schenden van de privacy

Voor het overige is het gebrek aan belangstelling voor het onderwerp zorgwekkend.
Dat is enigszins voorstelbaar, want er valt voor de gewone burger ook weinig tegen te doen. Behalve misschien op een meer bezorgde partij stemmen.

Van de overheid zou je de broodnodige bescherming verwachten, maar die doet zelf dikwijls net zo hard mee aan de privacyschendingen. Zo overtreden politie en justitie telkens zélf de wet bij het opvragen van telecomgegevens.

Ook in 'Europa' lijkt men overvallen door de grootschalige afbreuk van onze privacy via internet en smartphone. Zelfs Neelie weet het allemaal niet meer bij te benen. Men staat erbij en kijkt ernaar, de 'data miners' wordt zo te zien geen strobreed in de weg gelegd.
We moeten het allemaal zelf doen, maar zelfs de meest omzichtige Facebooker is niet meer opgewassen tegen de slinkse methodes van Zuckerberg en trawanten. Als een stel zakkenrollers graaien ze je data waar je bij staat.

Facebook is uiteraard niet de enige datadief. Meerdere bedrijven kwamen de afgelopen tijd negatief in het nieuws op privacygebied.
Apple bewaarde stiekem locatiegegevens op de iPhone en de iPad.
Google was een beetje te gretig met het verzamelen van data tijdens de ritjes met de Street View-auto.
Tijdschrift Bright zocht de afgelopen weken uit hoe het stond met de gebruiksvoorwaarden van internetdiensten. Conclusie: de gebruiker is volkomen rechteloos.
Een app op een smartphone dient nauwelijks het doel waarvoor hij is aangeschaft. Op slinkse wijze verzamelt hij dikwijls gegevens over het gedrag van de gebruiker, zonder dat deze het werkelijk in de gaten heeft.

Hebben we als gebruikers dan zelf ook niet een verantwoordelijkheid?
Natuurlijk. Wij gaan zelf akkoord met voorwaarden, wij downloaden zelf de apps, wij gebruiken zelf de online diensten.

Maar die 'eigen verantwoordelijkheid' houdt een keer op natuurlijk, vooral wanneer blijkt dat de consument systematisch en op grote schaal de dupe wordt van misleiding, gebrek aan informatie en juridische goocheltrucs.
Dan is het de beurt aan overheden, 'waakhonden' en privacybeschermers.
Zij zijn als enige machtig genoeg om onwenselijk gedrag van grote bedrijven in te perken, regels te stellen en desnoods boetes uit te delen.
Helaas zien we uit die hoek nog veel te weinig alertheid, teveel lamlendigheid. Het meeste kwaad is al geschied.

Ik kan dan ook alleen maar constateren dat die hackers van het Sony Playstation Network hopeloos ouderwets bezig zijn geweest.
Dat stelen van gebruikersgegevens kan tegenwoordig immers volkomen legaal!

Tags: