Uitvaart Mulisch was schamele vertoning

Dinsdag 09 November 2010 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Media

Foto: Maurits VinkMijn vrouw zei: laat het nou eerst een paar dagen betijen.
Maar ik ben nog steeds kwaad.
Wát een schamele vertoning was die uitvaart van Harry Mulisch!
Echt weer Holland op z'n smalst.
Ik had toch minstens een staatsbegrafenis verwacht.
Je mag als Nederland toch wel even royaal uitpakken, lijkt me, wanneer de enige literaire godheid die we in tweeduizend jaar hebben gehad ten grave wordt gedragen.

Waarom is de ArenA niet afgehuurd, zoals bij André Hazes?
Nu wek je de indruk dat Hazes literair toch de meerdere was van Mulisch.
Misschien was dat ook wel zo, daar laat ik me niet over uit, daar hebben anderen meer verstand van dan ik.

Het viel tegen dat Fidel Castro niet was uitgenodigd

Men had tevens drie dagen nationale rouw moeten afkondigen, met de vlaggen halfstok en droevige muziek op de radio. Van mij had de uitvaart ook wel op alle drie de televisiezenders tegelijk uitgezonden mogen worden.
Dat is toch wel het minste dat je kunt doen tegenover Harry.
En een militaire erewacht langs de oevers van de Amstel.
Saluutschoten!

Het viel me aanvankelijk eveneens tegen dat Fidel Castro niet was uitgenodigd. Maar die staat zelf met één been in het graf, dus misschien vandaar. En Fidel is geneigd nog langere toespraken te houden dan Marcel van Dam, dus bij nader inzien geef ik de organisatie gelijk.

Harry werd in een rondvaartboot over de Amstel naar de begraafplaats gevaren.
Dit vond ik dan wel weer verstandig. Het getuigde van een vooruitziende blik.
Voor je het weet krijg je ordinaire Fortuyn-achtige toestanden, waarbij het ongeletterde plebs jankend bossen bloemen op de langsrijdende kist gaat gooien. Die taferelen bleven ons nu bespaard, hoewel Zorgvlied de dag erna toch nog wel het nodige ramptoerisme te verwerken kreeg.

Had Harry Mulisch trouwens niet moeten worden bijgezet in een marmeren praalgraf in de Nieuwe Kerk?
Dat was de gemeente Amsterdam toch wel aan hem verschuldigd.
Gemiste kans.
Ik mag toch hopen dat er nu een groot mausoleum komt op Zorgvlied.
Met treurende engelen en een eeuwige vlam.
Want daar liggen al zoveel 'gewone' schrijvers, onderscheid moet er blijven, ook in de dood.

Maar goed, gedane zaken nemen geen keer. Literair Nederland kan zich nu verder volledig richten op de persoonsverheerlijking van Arnon Grunberg.
Ik hoop alleen dat ze over vijftig jaar bij zijn begrafenis niet in dezelfde benepenheid tentoon spreiden als bij Mulisch.

Tags: