ik bekeer mij tot de islam

Donderdag 20 Juli 2006 in categorie Baldadig, Politiek & Maatschappij

Waarschuwing vooraf: een baldadig rechts stukje voor de afwisseling!

Eén van de diepste mysterieën van onze moderne tijd is de politieke meningsvorming. Dat heb ik de afgelopen week weer gemerkt. Vooral de manier waarop degenen die ik als mijn linkse broeders en zusters beschouw tot hun oordelen en loyaliteiten komen is voor mij af en toe ondoorgrondelijk. Dan begrijp ik het proces bij rechts dikwijls nog beter: die kijken in hun portemonnee en dan weten ze gelijk hun standpunt. In mijn ogen verwerpelijk, maar wél zo duidelijk.

Bij uiterst links is dat een stuk ingewikkelder. Neem nou hun houding tegenover moslims. Daar zijn ze doorgaans dikke maatjes mee. Zelfs zo dik dat ze typeringen als 'moslimknuffelaars' uit populistische hoek schouderophalend over hun kant laten gaan. Zij weten het gelijk aan hun zijde. Ik vind het best, daar niet van. Ik geef mijn zwager ook wel eens een aai over z'n krullenbol en hij is moslim.

Maar hoe ver gaat dat moslimknuffelen bij links Nederland eigenlijk? Dat is tamelijk selectief, realiseer ik mij nu. De minaret van de geplande moskee mag niet te hoog zijn. Mannen met baarden en soepjurken moeten in de trein hun plas ophouden, anders wordt de boel ontruimd. Van onze homo's moeten ze afblijven.
Er moeten troepen naar Afghanistan. Een wáár knuffelparadijs zou je toch zeggen! Dat land zit barstensvol met moslims! Grijp je kans, nietwaar? Maar nee hoor, dán zijn ze ineens tégen!
Dat snap ik dan weer niet. Goed, ik ben óók tegen, maar ik ben een antimilitarist en voormalig dienstweigeraar. Dus dan mag je tegen zijn. Maar waarom Marijnissen niet wil moslifknuffelen in Afghanistan blijft mij een raadsel.

Fanatiek pro-Palestijns zijn is eveneens bijzonder trendy. Het gerucht gaat dat wijlen Arafat door een dame uit Amsterdam-Zuid is doodgeknuffeld. Je kunt namelijk ook te ver gaan. Maar verder is het mooi en menslievend. Want moslims aan gene zijde van de Jordaan hebben het niet prettig met zo'n brute tokkiebuurman als Israël. Reuze onbaatzuchtig ook om solidair met hen te zijn! Want denk maar niet dat Palestijnen op hun beurt ooit gaan christenknuffelen.

Nee, moslims zijn eigenlijk veel duidelijker en consequenter. Hun engagement ligt onvoorwaardelijk bij de moslimbroeder, om het even wat die uitvreet. Dat soort blinde trouw zie je bij ons toch niet meer. Zou het politieke decadentie zijn? Want cultureel gesproken zouden wij braaf op de bres moeten staan voor Israël. In dat land liggen immers de wortels van onze door Balkenende zo geroemde Joods-Christelijke traditie. De ayatollah's, de imams, de sjeiks, zij lachen ondertussen allen in hun vuistje. Laat die domme Europeanen met hun doorgeschoten politieke correctheid maar die eigen 'roots' verloochenen. Zij graven hun eigen graf.
Ik ga mij dus bekeren tot de Islam. Wel zo veilig. Ik raad mijn linkse broeders en zusters aan hetzelfde te doen. Want als je A zegt, moet je ook B zeggen. Toch?

Tags: