het muiderslot (1)

Woensdag 26 Oktober 2005 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed

U kent dat wel: je hebt logés uit het buitenland en dan moet je ze langs de diverse toeristische attracties gaan sleuren. Even lekker weg in eigen land, zoals dat heet. Voor mij hoeft dat niet zo nodig, maar goed, je doet die mensen er een plezier mee en je komt zelf ook weer eens op plekken die je normaal vermijdt.
Eergisteren was ik in het Muiderslot. Toch maar goed dat ik even langsging. Want wat hoorde ik daar? Nederlandse musea worden in rap tempo 'verzelfstandigd'. Dat wist ik helemaal niet! Is het volk daarvan op de hoogte? Vroeger waren de meeste rijkseigendom, dus van ons allemaal. Blijkbaar is dat niet meer zo. Ook het Muiderslot wordt nu gerund door een stichting, net als trouwens het Rijksmuseum. Een stichting is zo'n beetje de meest ondemocratische rechtspersoon die je kunt bedenken. De bestuursleden benoemen elkaar en nogal eens via het aloude systeem van coöptatie, oftwel vriendjespolitiek. Of dit bij de musea ook gebeurt is mij niet bekend, maar het maakt mij toch ietwat wantrouwig. Voor je het weet is ons eens zo openbaar kunstbezit (de gebouwen althans) weer in handen van royalty en landadel.

Zo hielden prins Floris van Nassau en zijn verse echtgenote Aimée Söhngen na hun burgerlijk huwelijk vorige week donderdag een lunch op het Muiderslot. Wel sneu dat ze daar geen foto's van hebben, want je mág geen foto's maken in het Muiderslot. Dat staat duidelijk bij de deur aangegeven. Het schijnt slecht voor de schilderijen te zijn en ook de beveiliging kan ervan te lijden hebben. Of zoiets.

Je mag er ook geen ijs of patat eten, zelfs snoepjes zijn verboden. Ook moet je het niet wagen om tijdens de rondleiding je lunchpakketje te gaan nuttigen. Terecht natuurlijk. Dat zou een mooie boel worden! Eten doe je maar in het restaurant onder het Muiderslot. Meegebrachte etenswaren zijn daar echter niet toegestaan, het is maar dat u het weet.

Inmiddels bekruipt mij een zekere achterdocht. Gek is dat. Het zal toch niet zo zijn dat Floris en Aimée een voorkeursbehandeling hebben gehad? Dat zij met hun gezelschap niet in het restaurant hebben geluncht, maar in de historische eetzaal tussen de kwetsbare kunstcollectie en antieke meubelen? En dat zij onderwijl volop foto's hebben geflitst van deze onvergetelijke dag? Nee, zo boosaardig mag ik niet denken.
Vervelende eigenschap van mij is dat toch, die eeuwige argwaan...