een droevig gevoel voor humor

Maandag 21 Januari 2002 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

De televisie staat aan, maar het geluid staat uit. U bent met andere dingen bezig. In het voorbijgaan ziet u dat er een filmpje wordt vertoond. In zwart-wit. Dat suggereert namelijk tegenwoordig kunstzinnigheid.
Een stilstaand shot van een in aanbouw zijnd gebouw. Slechts verdiepingen, geen ramen. De lucht is grijs, het beton is grijs.
In de verte, hoog, op een zoveelste verdieping staat een man. Vanuit het camerastandpunt is hij niet goed te onderscheiden. Zijn overjas wappert in de wind, evenals de papieren die hij in zijn hand houdt.
Zijn mobiele telefoon klemt hij tussen oor en schouder om zijn aantekeningen beter te kunnen lezen. Hij drentelt wat heen en weer, zoals mobiele bellers dat dikwijls doen. Dan lijkt het gesprek belangrijker.
Hij zoekt iets op in zijn papieren.
Hij doet een stap achteruit.
Plotseling ziet u hem verdwijnen en op de betonnen vloer van de verdieping eronder smakken. Kennelijk in een open trapgat gevallen.
Bent u getuige van een tragisch ongeval? Nee, van humor.
U zet het geluid aan.
"Kees, je valt weg!"
Stilte.
"Kees???"

U was getuige van een komische reclame van Debitel. Debitel is een samentrekking van 'debiel' en 'teleurstellend'.
De makers van deze reclame begrijpen niet wat humor is. Een op het oog realistische scène moet gaandeweg dermate worden overtrokken dat hij uitdraait op slapstick.
De copywriter zal erop hebben vertrouwd dat de regisseur dit principe zou toepassen. Maar de regisseur verstaat zijn vak niet. Kees maakt gewoon een doodsmak op het beton eronder. Zijn lijk wordt aan het zicht ontrokken door een ballustrade. En Debitel denkt dat wij nu onze broek zitten te benatten van het lachen.

Slapstick is een dusdanige overdrijving van de werkelijkheid dat de elementen pijn en ellende buitenspel worden gezet. Dus volgende keer zien we uit de verte de papieren van Kees nog even zwakjes met een 'niets aan de hand' gebaar boven die ballustrade uitzwaaien. Dan kan 't nèt...

je kunt ook niets aan ze overlaten